مطابق گاه‌شماری رومی کانون اول تقریباً مصادف با دی ماه شمسی است که امام رضا علیه‌السلام بر اساس این تقویم سفارش‌هایی را برای تعذیه صحیح مخصوص هر ماه متذکر شده اند. در این باره امام رضا علیه‌السلام در رساله ذهبیه بر خلاف شیوه رایج که پرداختن به خصوصیات هر فصل است به خصوصیات هر ماه و تدبیر هر یک از ماه‌ها می‌پردازند.
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَن أرادَ دَفَعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ . . . وَلیَشُمَّ النَّرجِسَ؛ فَإِنَّهُ یَأمَنُ الزُّکامَ، وکَذلِکَ الحَبَّةُ السَّوداءُ. وإذا جاءَ الزُّکامُ فِی الصَّیفِ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ خِیارَةً واحِدَةً، وَلیَحذَرِ الجُلوسَ فِی الشَّمسِ؛
هر کس مى خواهد در همه زمستان از زکام ایمن بماند، هر روز، سه لقمه عسل با موم آن بخورد . . . و نرگس ببوید؛ چرا که از زکام، ایمنى مى دهد. سیاه دانه نیز چنین است. امّا اگر زکام در تابستان پیش آید، در هر روز، یک خیار بخورد و از نشستن در آفتاب، خوددارى ورزد.
بحار الأنوار، جلد 62، صفحه 324
در طب سنتی ایرانی آنچه که از بینی و چشم فرد خارج می‌شود را زکام و ترشحات گلو، سینه و مجاری تنفسی را که گاهی سبب از بین رفتن حس بویایی می‌شود، نزله گویند.
نزله و زکام یک عفونت شایع دستگاه تنفسی است که بیشتر در فصل پاییز و زمستان شایع می‌شود.
